Prosperity of a state as a paramount value - the figure of a ruler in "The Prince" by Niccolò Machiavelli.

Praca jest propozycją interpretacji "Księcia" Niccolò Machiavellego. Wbrew poglądom twierdzącym, że wynikający z tego dzieła makiawelizm jest doktryną, w której nieetyczne zachowania wynikają z pobudek egoistycznych, autor chciał pokazać, że florenckiemu filozofowi przyświecała inna myśl. Korzystając z dokonanej przez Sørena Kierkegaarda w jego "Bojaźni i drżeniu" filozoficznej próby zrozumienia, na czym polega egzystencja jednostki wierzącej, pokazuje, jaki obraz egzystencji tytułowego księcia wynika z dzieła Machiavellego. Pierwszą część tekstu wypełnia opis tego, jak Machiavelli rozumiał ludzki świat, politykę oraz życie w ogóle. Stanowi to opis warunków, w których egzystuje władca. Następnie referowane są poglądy Kierkegaarda na kwestię następującą: jak zdefiniować egzystencję osoby wierzącej. Według duńskiego filozofa osoba wierząca (czyli jak sam to nazywa: "rycerz wiary") to jednostka, dla której wartością najwyższą, według której prowadzi ona swe życie, jest osobowa relacja z Bogiem. Występująca przeciwko wartościom etycznym gotowość Abrahama do zabicia swego syna interpretowana jest jako uznanie woli Boga za coś nadrzędnego. W ten sposób otrzymano pewien schemat definiowania form egzystencji. Posłużył on do sformułowania głównego twierdzenie pracy. Brzmi ono następująco: życie makiawelicznego władcy charakteryzuje się tym, że wszystkie jego czyny podporządkowane są realizacji wartości, którą obiera on sobie za najwyższą – dobro jego państwa. W tym kontekście amoralizm zawarty w radach, jakie formułuje Machiavelli, rozumieć należy w duchu zawieszenia etyki powodowanego posiadaniem pewnego wyższego celu (teleologiczne zawieszenie etyki). Państwo rozumiane jest tu jako quasi-organiczna struktura. Oprócz treści traktatów Machiavellego, jako ważna przesłanka do takiego odczytania "Księcia" występuje fascynacja autora Starożytnym Rzymem i jego osobiste marzenia o odrodzeniu potężnego państwa Włochów.The present thesis proposes an innovative interpretation of "The Prince" by Niccolò Machiavelli. Contrary to the view that machiavelism, as enunciated in the book, is a doctrine within which unethical actions are motivated by egoism, the present thesis argues that the Florentine philosopher was driven by another idea. In order to achieve that, the author demonstrates what impression of prince's existence emerges from Machiavelli's treatise. The inspiration comes from Søren Kierkegaard's "Fear and Trembling" and his attempt to understand the existence of a believing person.The first part of the paper is a description of how Machiavelli percieved human world, politics and the life itself. In the context of the thesis, it is a description of conditions in which the ruler lives. Next, Kierkegaard's opinion on how to define the existence of the beliver is presented. According to the Dutch philospher, a believing person is an individual for whom her personal relationship with God is the most important value. Standing up against ethical values, Abraham's readiness to kill his son is interpreted as a result of his profound belief that God's will is paramount.By applying the characteristics of prince to Kierkegaard's definition of beliver's existence, the present thesis proposes an innovative way of interpreting machiavelism. The central argument is that the life of the machiavelic ruler is devoted to the prosperity of his state. This is the value which a ruler considers the most important and one that guides and justifies all his actions. In that context amoralism of Machiavelli's advice should be understood in terms of suspension of ethics caused by having a higher goal (teleological suspension of the ethical). The state itself is understood as a quasi-organic structure. The current interpretation of "The Prince" is further justified by Machiavelli's fascination with Ancient Roman Empire and his personal dreams that the great Italian state could be revived by the rulers contemporary to the author